Օշինդր
Օշինդրը, որին անվանում են նաև բարձվենյակ, բարձմենակ, ափսինդ, յավշան, աստղածաղկազգիների ընտանիքի միամյա, երկամյա և բազմամյա խոտաբույս կամ կիսաթուփ է: Հայտնի է օշինդրի մոտ 300 տեսակ՝ տարածված Եվրոպայի, Ասիայի բարեխառն գոտում, Հյուսիսային Ամերիկայում և Աֆրիկայում:
Նանա,Դաղձ
Անանուխը հնուց հայտնի է մարդկությանը: Ավիցեննան դեղաբույսն օգտագործել է գլխացավերի, տեսողության թուլության, ականջների խշշոցի, քթային արյունահոսության, բերանի լորձաթաղանթի բորբոքումների դեպքերում:
Մխիթար Հերացին բույսն օգտագործել է որպես ցավազրկող, թարմացնող միջոց սրտխառնոցի, փսխման ու լուծերի դեպքում: Ամիրդովլաթը նշում է, որ անանուխը կամ նանան օգնում է գլխացավին, բերանից վանում է սխտորի, սոխի հոտը, տաքացնում է ստամոքսը, կտրում է սրտխառնոցը, բուժում մաշկի դեղնությունը, սպանում է ճիճուներին, կարգավորում է մարսողության խանգարման երևույթները, դադարեցնում է արյունահոսությունը, օգնում շան կծածին, կարիճի ու մեղվի խայթածին:
անթառամ
բուժման նպատակով օգտագործվում են բույսի միայն ծաղկազամբյուղները՝ 1-2 սմ ցողունային մասով, որոնք կտրում են դանակով, մկրատով կամ սեկատորով։ Խստիվ արգելվում է բույսը ցողունով կտրել կամ արմատը հանել, քանի որ դրանք կհանգեցնեն անթառամի, առանց այդ էլ ոչ այնքան հարուստ բուսուտների ոչնչացմանը։ Հավաքված հումքը չորացնում են ցանցի մեջ, միջանցուկ քամու տակ, ստվերում, այնուհետև պահում թղթով ներպատված փայտյա արկղներում, 3 տարի ժամկետով։
Մեր հանրապետությունում կան անթառամի 10-12 տեսակնոր, որոնց մի մասը ունի դեղագիտական որոշակի նշանակություն և չի զիջում դեղաբույսի դեղանարային տեսակին։ Բուժական մեծ նշանակություն ունի հատկապես մեր հանրապետությունում տարածված կղմինդրաբաժակ անթառամը։ Անթառամը համարվում է ժողովրդական բժշկության հին դեղամիջոցներից մեկը։ Տարբեր ազգությունների ժողովուրդները այն օգտագործել են լեղուղիների, ստամոքսաաղիքային տրակտի և միզուղիների հիվանդությունների ժամանակ։ Ամիրդովլաթը, բայց վերոհիշյալ նպատակներից, անթառամը կիրառել է նաև որպես որդամուղ միջոց, ինչպես նաև դաշտանի խանգարումների ժամանակ։ Ըստ հայր և որդի Նոսալների, անթառամը թեյի ձևով օգտագործոլիս, դեղնուկը վերանում է մի քանի օրում, ընկնում են ասկարիդները, որոնք ներկված են լինում ծաղկի դեղին գույնով։ Բացի այդ, հեղինակները գտնեում են, որ դեղաբույսը ունի լեղուղւները և միզուղիները ախտահանող հատկություն, դադարեցնում է արյունահոսությունը, լավ արդյոնք տալիս լյարդի ցիռոզների, խիթերի ժամանակ, բարձրացնում ստամոքսահյութի թթվությունը, վերացնում կանանց սպիտակաթորանքը։ Բուլղարական ժողովրդական բժշկության մեջ ծաղկի թուրմն օգտագործում են միզուղիների բորբոքումների, իսկ Գերմանիայում՝ ստամոքսի հիվանդությունների բուժման ժամանակ՝ հիմնականում ախորժակը կանոնավորելու նպատակով։ Նինա Կովալևայի տվյալներով, անթառամի պատրաստուկները լավ արդյունք են տալիս նաև հիպերտոնիկ հիվանդության և աթերոսկլերոզի ժամանակ, ունեն ընդհանուր վիճակը հանգստացնող հատկություն։ Անթառամը արժանի տեղ է գտել ՍՍՀՄ պետական ֆարմակոպեայի մեջ։ Առաջին անգամ Իվան Պավլովի լաբորատորիայում գիտականորեն հիմնավորվել է դեղաբսույի լեղամուղ,ստամոքսի և ենթաստամոքսային գեղձի հյութազատություններն ակտիվացնող հատկությունները։